Çevrimdışı
faruk16
03ofkosucusu
Geçtiğimiz haftalarda Oyun Sevinci programımızda öyle bir oyun oynamıştık ki, eğlencesine oynayalım derken hastası olduk. O oyun Papers, Please’di.
Oyunda 1982 yılının sonlarında, Arstotzka isimli komünist bir ülkede çalışan vize memuru rolündeyiz. Tabi bu ülke gerçek değil. Ancak oyun, 80’lerin başındaki Doğu Bloğu ülkelerini konu aldığını açıkça belli ediyor.
Bağımsız bir yapım olan Papers, Please, ilk görünüşte herhangi bir bağımsız oyun gibi görünüyor. Ancak oyunu oynadıkça, herhangi bir oyun olduğunu görmüyorsunuz. Vize memuru olarak amacınız, günlük olarak değişen kurallara uyum sağlamak. Örneğin ilk günlerde yabancı ülkelerden giriş yapanların sadece pasaportlarını tarih, kişi, verildiği yer gibi bilgilere bakarak kontrol etmeniz gerekirken, ilerleyen zamanda giriş izni, çalışma izni gibi birçok belgeyle uğraşmanız gerekiyor. Tam “tamam ya ben alıştım kontrol etmeye” derken, arananlar listesi devreye girebiliyor. Hatta United Federation adlı ülkede bir salgın başlıyor ve bu ülkeden gelenleri almamaya başlayabiliyorsunuz. Kolechia adlı ülkeden ülkemize yapılan terörist saldırıdan sonra, bu ülkeden gelenleri vücut taramasından geçirmeniz gerekli olabiliyor. Bunun gibi birçok değişim, Papers, Please’de günler ilerlerken oluyor. Oyunda verilen belgeler üzerindeki yanlışlıkları, kural kitabıyla, kişinin görünüşüyle, o anki tarih veya saatle karşılaştırarak geçişlerini engelleyebilmeniz mümkün oluyor. Bazı durumlarda geçmek isteyen kişiden parmak izi isteyebiliyor, hatta bazı durumlarda gözaltına bile almanız gerekebiliyor.
Tüm bunların dışında karşınıza ilginç insanlar da çıkabiliyor. Örneğin adını hatırlayamadığım bir adam, Arstotzka’ya girmek için eliyle çizdiği pasaportu sunmuştu. Defalarca gelip defalarca reddedilmesine rağmen en sonunda doğru bir pasaportla girebildi. Bazıları gelip “Şirketim var, mühendisler arıyorum. Kartvizitimi onlara verirseniz, size de payınızı veririm” gibi isteklerde bulunabiliyorlar. Hatta Arstotzka vatandaşı olduğunu iddia eden ve yanında nüfus cüzdanı olmayan bir kişi, bana ülkenin başarılı futbol takımı Arstkickers (yanlış hatırlıyor olabilirim) taraftarı olduğunu ve bana bayrağını hediye edip sınırdan geçmek istediğini bile söyledi. Tabi ki kabul etmedim. Oyunda küçük, bazen hikayeye etki eden, birçok detay mevcut.
Oyunda 1982 yılının sonlarında, Arstotzka isimli komünist bir ülkede çalışan vize memuru rolündeyiz. Tabi bu ülke gerçek değil. Ancak oyun, 80’lerin başındaki Doğu Bloğu ülkelerini konu aldığını açıkça belli ediyor.
For Mother RussiaBağımsız bir yapım olan Papers, Please, ilk görünüşte herhangi bir bağımsız oyun gibi görünüyor. Ancak oyunu oynadıkça, herhangi bir oyun olduğunu görmüyorsunuz. Vize memuru olarak amacınız, günlük olarak değişen kurallara uyum sağlamak. Örneğin ilk günlerde yabancı ülkelerden giriş yapanların sadece pasaportlarını tarih, kişi, verildiği yer gibi bilgilere bakarak kontrol etmeniz gerekirken, ilerleyen zamanda giriş izni, çalışma izni gibi birçok belgeyle uğraşmanız gerekiyor. Tam “tamam ya ben alıştım kontrol etmeye” derken, arananlar listesi devreye girebiliyor. Hatta United Federation adlı ülkede bir salgın başlıyor ve bu ülkeden gelenleri almamaya başlayabiliyorsunuz. Kolechia adlı ülkeden ülkemize yapılan terörist saldırıdan sonra, bu ülkeden gelenleri vücut taramasından geçirmeniz gerekli olabiliyor. Bunun gibi birçok değişim, Papers, Please’de günler ilerlerken oluyor. Oyunda verilen belgeler üzerindeki yanlışlıkları, kural kitabıyla, kişinin görünüşüyle, o anki tarih veya saatle karşılaştırarak geçişlerini engelleyebilmeniz mümkün oluyor. Bazı durumlarda geçmek isteyen kişiden parmak izi isteyebiliyor, hatta bazı durumlarda gözaltına bile almanız gerekebiliyor.
Tüm bunların dışında karşınıza ilginç insanlar da çıkabiliyor. Örneğin adını hatırlayamadığım bir adam, Arstotzka’ya girmek için eliyle çizdiği pasaportu sunmuştu. Defalarca gelip defalarca reddedilmesine rağmen en sonunda doğru bir pasaportla girebildi. Bazıları gelip “Şirketim var, mühendisler arıyorum. Kartvizitimi onlara verirseniz, size de payınızı veririm” gibi isteklerde bulunabiliyorlar. Hatta Arstotzka vatandaşı olduğunu iddia eden ve yanında nüfus cüzdanı olmayan bir kişi, bana ülkenin başarılı futbol takımı Arstkickers (yanlış hatırlıyor olabilirim) taraftarı olduğunu ve bana bayrağını hediye edip sınırdan geçmek istediğini bile söyledi. Tabi ki kabul etmedim. Oyunda küçük, bazen hikayeye etki eden, birçok detay mevcut.
